स्याङ्जाको कफी अमेरिका र जापानमा पठाएर यहाँका कृषकले भारतको चियापत्ती खान्छन्!!! ।

स्याङ्जा, श्रावण १४(बसन्ती बास्तोला) -

जिल्लाको कफी अमेरिका र जापानमा पठाएर यहाँका कृषकले भारतको चियापत्ती खान्छन् ।

उनीहरू घरभरि कफी हुँदा समेत चियापत्ती किन्न पसल जाने गर्छन् । चियापत्तीमा बसेको स्वाद यस्तो छ कि जिल्लामा जति मीठो कफी उत्पादन भए पनि चियापत्ती विस्थापित हुने अवस्थामा छैन ।

चियामा कफी मिसाएर ल्याउने गरेको जिल्ला कृषि विकास कार्यालयका वरिष्ठ कृषि विकास अधिकृत चेतनाथ अधिकारीले बताए । 'कफीमात्रै राम्रो र खाने चीज हो भन्ने अझै परेको छैन,' उनले भने । आफूले लाखौंको कफीखेती गर्दै आए पनि घरमा कफी खाने कृषक १ प्रतिशत पनि छैनन् । कृषक र व्यापारीका घरमा मात्रै होइन होटलमा पनि चिया खाने चलन छ । ग्राहकले चिया खोज्ने कारण कफी नपकाउने गरेको पुतलीबजारमा रहेको ममता होटलकी सञ्चालक हिमा ठकुरीले बताइन् । 'सबैले चिया माग्छन् कफी खोज्दैनन्,' उनले भनिन् ।

यहाँको कफी बास्नादार र अर्गानिक भएको कारण अमेरिका जापान र कोरियामा माग बढी रहेको जिल्ला कफी व्यवसायी संघका कोषाध्यक्ष बोधराज अर्यालले बताए । उनले भने, 'हाम्रो जिल्लाको कफी नमुना बन्दै छ ।' कफीमार्फत नेपालको पहिचान विदेशमा फैलिन थाले पनि उत्पादन गर्ने मानिसले नै नखाँदा सबै अचम्ममा पर्ने गर्छन् । कफी बनाउन झन्झटिलो भएको कारण कफी नखाने अर्यालले बताए । उनले भने, 'कफी बनाउने मेसिन जिल्लामा छैनन् ।' घरमा पुरानो प्रविधिले कफी बनाउन सबैले दुःख मान्ने कारण कफी खाँदैनन् । चियापत्ती किन्ने ग्राहक कफीको महत्त्व नबुझ्ने कारण किनेर खाँदैनन् ।

आफूले प्रयोग नगर्ने कफी उनीहरूले पहिला हाइल्यान्ड कफी प्रमोसन कम्पनी, एभरेस्ट कफी मिल, प्लानटेक कफीमार्फत बाहिरी देश निर्यात हुँदै आएको कफी यस वर्ष बढी तेस्रो मुलुक जाँदैछ । अहिले केही कफी कृषकमार्फत सीधै जापान कोरिया जाँदैछन् । अहिले ग्राहक र कृषकको सीधा सम्पर्क हुनाले पनि कृषकले बढी मूल्य पाउँनेछन् । यस वर्ष अहिलेसम्मकै बढी कफी उत्पादन भएको हो । गत वर्ष ३२ टन कफी निर्यात भएको थियो । यस वर्ष कफी बिक्रीबाट करिब एक करोड भित्र्याउने लक्ष्य लिइएको अर्यालले बताए ।

यस जिल्लाको २ नगरपालिका र ६० मध्ये ४० गाविसमा व्यावसायिक कफीखेती गरिन्छ । एक गाउँ एक उत्पादन कार्यक्रममा पनि यस जिल्लाका ३ गाविस छनोट भएका छन् । हावापानीको हिसाबले कफीका लागि यहाँको जग्गा उपयुक्त भएको जिल्ला कृषि कार्यालयका वरिष्ठ कृषि विकास अधिकारी चेतनाथ अधिकारीले बताए । उनले भने, 'चिसो पहाडी जिल्ला भएकाले यहाँको कफी बास्नादार छ ।' तर यसरी उत्पादन भए पनि जिल्लामै कफी खाने संस्कार नहुनु दुःखलाग्दो भएको बताए |

पहिरोले पाइप बगाएपछि खानेपानीको समस्या

लगातारको वर्षा सँगै आएको पहिरोले खानेपानिको पाइप बगाएपछि स्याङ्जाको विरुवा अर्चलले गाउँ विकास समिति २ र ३ का स्थानियबासीलाई खानेपानिको समस्या परेको छ |

पहिरोले सडक अवरुद्धभए पछि औषधिलगायत उपभोग्य सामग्रीको अभाव...

पहिरोले सडक अवरुद्धभए पछि औषधिलगायत उपभोग्य सामग्रीको अभाव
वर्षायाम सुरु भएपछि स्याङ्जाका अधिकांश ग्रामीण सडक अवरुद्ध हुँदा ओरस्टे ,कोल्मा ,राँग भांग, बिरुवा ,चिन्नेबास संग को ग्रामिण रोड़ र सदरमुकाम को सम्पर्क मा औषधिलगायत दैनिक उपभोग्य सामग्रीको अभाव देखिन थालेको छ|

सभासद धन राज गुरुङ को प्यारा प्याराग्लाइडिंग को अनुभव ;-

- धनराज गुरुङ (सभासद):

- धनराज गुरुङ (सभासद):


सानोबाबुले पटापट बाँधिदिए । उनी प्याराग्लाइडर थिए । मलाई दौडिनू भने खुरर दौडेको 'फट्फट्फट्' आवाज आयो । एकछिनपछि भुइँमा खुट्टा रहेन । उड्दा उड्दै ढाडमा बाँधेको प्लस्टिकमा हावा भरियो । मेरो वरिपरि टम्म भयॊ । खुट्टा भने चलाइरहेकै थिएँ । सुरुमै कस्सिएर गएको थिएँ । 'टेक अफ' मा त्यति डर लागेन । सबैको गड्गड् तालीले म हौसिएको थिएँ । एकैछिनमा आकाशमा तुर्लुङ्ग झुण्डिए । मथि हेरेँ आकाशै देखिनँ ।
माघ महिनाको चिसोमा हामी स्याङ्जाको खिलुङ देउरालीमा आएका थियौं । गाउँ पूरै शून्य हुने अवस्थामा पुगेका बेला यहाँका युवाहरुको उद्देश्य भने गाउँलाई पर्यटकीय गन्तव्य बनाउनु थियो । प्याराग्लाइडिङ्को पहिलो अनुभव हो मेरो । एकैछिनमा बतासिँदै माथिमाथि पुग्यौं हामी । आफ्ना गाउँघर छर्लङ्ग देखेँ । मन साह्रै रमायो ।

खिलुङ लामिडाँडा च्युरीखार्क तिसिदेको माथिमथि घुमियो । झण्डै पूरै स्याङ्जा देखे झैं लाग्यो । प्याराग्लाइडरतिर ध्यानै गएन । चिल उड्दै नजिकनजिक आए । ठोक्किएला कि भन्ने डर एकातिर । अर्कोतिर निकै रमाइलो लागिरहेको थियो । यतिबेला भने मैले परिवारलाई सम्झेँ । सबैसँगै उड्न पाए कति मज्जा हुन्थ्यो होला । मलाई यस्तै लाग्यो । कहिले तातो हावामा पुगिन्थ्यो त कहिले चिसोमा । तातोमा पुग्दा माथिमाथि पुग्थ्यो त चिसोमा तलतल ।
यस्तो रमणीय ठाउँ देख्न पाइदो रुछ अनि पो विदेशीहरु मरिहत्ते गरी नेपाल आउँदारहेछन् । तर हाम्रा राजनेताहरु भने काठमाडौं वरिपरि नै झुम्मिएर बसेका छन् । उनीहरु विदेश जान मात्रै मरिहत्ते गर्छन् । नेपालमा भएका यस्ता ठाउँमा घुम्न आए केही विकास त थपिन्थ्यो । यस्तै सम्झे । नेपाल सरकारले यस्ता प्याराग्लाइडिङ्को सम्भाव्यता अध्ययन गरी अनुमति दिएमा कति फस्टउदो हो आर्थिक क्षेत्र ।
सोच्दा सोच्दै अर्को प्याराग्लाइड नजिकै आयो । छ्यास्स छोइदिएमा खसिन्छ कि झै लाग्यो । तर छोएन । एकैछिन त पाइलटले फनफनी घुमाइदिए । पिङ खेले झै लाग्यो । माथि हुत्तिँदा मज्जा लाग्थ्यो त तल बत्तिँदा डर । समय भने कति चाँडै गइसकेछ । ल्यान्ड गर्लान् भनी प्रतीक्षामा बसेका दर्शकहरु हेरेँ । पाइलटले पनि अब झरौं भने । तर विस्तारै आउँदा हावाले बत्तिएर रुखमा छोयो । डर लाग्यो । तर साथी पनि सँगै भएकाले साहस बटुलेँ । संसदको बैठक चल्दै होला भन्ने सम्झिएँ । अघिल्लो दिन सार्वजनिक लेखा समितिमा छलफल मिलेको थिएन । जहाज प्रकरणमा अल्झिदै थियो । पर्सीपल्ट पनि त छ बैठक । यो पनि सम्झेँ ।
ल्याडिङ्को अर्के प्रयासमा मान्छेहरुको दौडधुप भयो । मलाई डर लाग्यो उनीहरुलाई ठोक्किने पो हो कि । घुम्दा घुम्दै एउटा बिसे्रको कुरा सम्झे । मैले क्यामरा ल्याएको भए खिचेर सबैलाई सेयर गर्न पाउथे आकाशबाट देखिने यी दृश्यहरु । सबै समकक्षीलाई पनि सँगै ल्याएर घुमाउन पाए ?

आँधीखोलामा एकजना बेपत्ता !

स्याङ्जाको वालिङ १ भुम्रेस्थित आँधीखोलामा पौडी खेल्दै गर्दा आज अपरान्ह एक युवक बेपत्ता भएका छन् । वडा प्रहरी कार्यालय वालिङका अनुसार बेपत्ता हुनेमा पाल्पा जिल्लाको हुँमीन गाविस घर भई स्याङ्जाको वालिङमा मजदुरी गर्दै आएका १८ वर्षिय युवक ओमबहादुर राना रहेका छन् !

छाङछाङदी मन्दिरमा तीर्थालु र पर्यटकको भीड !

छाङछाङदी मन्दिरमा तीर्थालु र पर्यटकको भीड बढ्न थालेको छ । स्वस्थानी व्रतकथामा सतिदेवीको अन्तिम अंग खसेको उल्लेख गरिएको छाङछाङदी गाविसस्थित उक्त मन्दिरमा पर्यटकसँगै आस्थाले पूजा गर्न आउनेको संख्या बढेको हो । सधंको वर्ष पूजा गर्न सहज हुने यस मन्दिरमा यस वर्षको साउनको पहिलो सोमबार घन्टांै लाइन बस्न परेपछि तिर्थालु अचम्ममा परे प्ाहिला-पहिला पूजा गर्न आउँदा यस्तो भीड कहिल्यै नदेखेको पुतलीबजारका हिक्मत श्रेष्ठले

बताए । उनले भने, 'अहिले त जाम नै हुने गरी भीड रहेछ ।' मन्दिर जानेबाटोमा बढी सवारी साधन आएका कारण बस, ट्याक्सी र मोटरसाइकल पार्क गर्ने ठाउँ नहुँदा जाम नै भएको थियो ।

मन्दिरमा मात्रै हैन गाडीमा पनि भीड बढेका कारण धेरै त हिंडेरै मन्दिर पुगेका थिए । बिहान ३ बजेदेखि नै मन्दिरमा भीड बढेको बयरघारीका सनम श्रेष्ठले बताए । उनले भने, 'हामी त बिहानै ४ बजे आएका हौं ।' मन्दिर जाने सिंढी बनेको र मन्दिर व्यवस्थित भएका कारण पनि तिर्थालु र पर्यटक बढे । मन्दिर जाने र आउनेका लागि फरक सिँढी बनाइएको छ । दिनभर पानी परेपछि मन्दिरमा छाता, रेनकोट ओढेर तथा कतिपय रुझेर नै पूजा गरे । बालबालिकादेखि वृद्धसम्मको मन्दिरमा भीड थियो । मन्दिर पछाडि ठूलो छाँगो खस्ने यस ठाउँमा नुहाएर पूजा गरे मनको इच्छा पूरा हुने विश्वास छ ।

यहाँ स्वस्थानी व्रतकथाको समय, माघे संक्रान्ति, साउन, शिवरात्रिजस्ता पर्वमा मेला लाग्छ । शिव र पार्वतीको मन्दिर रहेका कारण यस मन्दिरमा विवाहितहरू दाम्पत्य जीवन राम्रो होस् भनेर र अविवाहित राम्रो घरबार परोस् भनेर पूजा गर्न आउने गरेको श्रेष्ठले बताए ।

यस पटक मन्दिरमा युवायुवती बढी थिए । हरियो र पहेंलो चुरा अनि मेहेन्दी लगाएका युवती बत्ती बाल्न र त्रिशूल गाढ्नमा मस्त थिए । युवकहरू रमाइलो हेरेर घन्ट बजाउँदै थिए । पूजाका लागि चाहिने सामान बेलपत्रदेखि त्रिशूलसम्मको हाटबजार थियो !

महिलाले धानेको पर्यटकीय गाउँ हरु सिरुबारी र कोल्मा !

पुरुष वैदेशिक रोजगारमा विदेश र छोराछोरी पढ्न बजार झरेपछि सिरुवारी महिलाले धानेका छन् । गाउँमा रहेका महिला वृद्ध हँदै गएपनि पर्यटन पेसालाई भने छाडेका छैनन् । नेपालकै पहिलो दाबी गरिएको ग्रामीण पर्यटकीय गाउँहरु को इज्जत धान्नकै लागि आफूहरूले कुनै कसरत बाँकी नराखेको स्थानीय बुद्ध आमा परिवारकी अध्यक्ष मैना गुरुङले बताइन् उनले भनिन्, 'पर्यटक आइरहेका छन् हामीलाई पनि गाउँको माया छ ।'

पैसा कमाउन थालेपछि छोराबुहारी पनि बजार र्झन थालेका छन् । तर गाउँमा महिलाले कुनै सुविधा दिन कञ्जुस गरेका छैनन् । बिहान उठेर घरको र गाउँको सरसफाइ सकेर महिलाले नै पर्यटकको लागि खाजा र नास्ता तयार पार्छन् । दिनभर घुमाउने काम हुन्छ । अनि बेलुका आएका पर्यटकलाई माला लिएर बाटोसम्म पुग्छन् । उनीहरू आउन ढिला भए घन्टौ बाटोमा उभिरहन्छन् ।

आमाहरूले हरेस नखाएकै कारण पर्यटन वर्ष २०११ को लागि यहाँ बढी पर्यटक भित्र्याउन पहल भइरहेको पर्यटन विकास समिति सिरुवारीका जुम गुरुङले बताए । उनले भने, 'नयाँ चीज दिने विचार गरेका छौं ।' पर्यटकले गाउँलेसँग मिलेर होस् या पर्यटक आफै पिकनिक खानको लागि ठाउँ तयार गर्दैछन् । बाटोमा सार्वजनिक शौचालय, गेष्टरुम र भिउटावर जाने बाटोमा ढुङ्गा बिच्छाउने काम भइरहेको जुमले बताए ।

प्रत्येक घरमा शौचालय बनाऔं, घ्ार आँगन सफा राखौं भन्ने अभियानका साथ नेपाल भ्रमण वर्ष १९९८ बाट अगाडि बढेका गाउँका महिला तथा आमाहरूले छोटो समयमा नै आफ्नो गाउँलाई नमुना ग्रामीण पर्यटकीय स्थलको रूपमा विश्वभर चिनाउन सफल भएका थिए ।

स्थानीय आमाहरूको सक्रियतामा साना बालबालिकादेखि वृद्धवृद्धासम्मका स्थानीयवासीले सिरुवारी घुम्न आउने आन्तरिक तथा बाह्य पर्यटकलाई बाजागाजा र फूलमालासहित स्वागत गर्छन् । उनीहरूले होम स्टेमार्फत पर्यटकलाई सुविधा दिंदै आएका छन् । पाहुनालाई गाउँमा समूहसमूहमा विभाजन गरेर राखिन्छ । आफ्नै घरका सदस्य जसरी आत्मिक तरिकाले खान दिने आमाहरूको सबैभन्दा ठूलो विशेषता रहेको यस गाउँको प्रचारमा खटेका कांग्रेसका युवा नेता श्यामकाजी गुरुङले बताए । उनले भने, 'यस ठाउँको म्यानेजमेन्ट र आत्मीय व्यवहार अन्त कतै पाइँदैन ।' पर्यटकलाई पारिवारिक वातावरणमा राख्ने परम्पराको विकास गर्नुले नै सिरुवारीको महत्व र पर्यटकबीच लोकपि्रय बन्न सफल भएको बताउँछन् यस पर्यटक गाउँका परिकल्पनाकार रुद्रमान गुरुङ ।

ग्रामीण पर्यटकीय क्षेत्र सिरुबारीबाट पहाडी तथा हिमशृंखालाहरूको दृश्य तथा सूर्योदय र सूर्यास्तको दृश्यसमेत देख्न सकिन्छ । सिरुवारी समुद्री सतहबाट १५ सय मिटर उचाइमा रहेको चिसो ठाउँ भएकोले गर्मी मौसममा भ्रमण गर्न उत्तम मानिन्छ । पर्यटन वर्ष २०११ को लागि यसलाई वेबसाइडमा राख्न लागिएको जिल्ला पर्यटन विकास समितिका उपाध्यक्ष अनन्त श्रेष्ठले बताए । उनले भने, 'वेबसाइड बनाएर अन्तर्राष्ट्रिय ट्राभल एजेन्सी र प्रवासी स्याङ्जालीमा पुर्‍याउने कामको सुरु गर्दैछौं

स्याङ्जाको कफी जर्मनी, जापान र अमेरिका निकासी हुने ,देस मै नम्बर एक !!

स्याङ्जामा उत्पादीत कफी जर्मनी, जापान र अमेरिका निकासी हुने भएको छ। रासानिक मल विना स्थानिय श्रोत र साधनको प्रयोगमा उत्पादन हुने अर्गानिक कफी भएकोले नेपालबाट वर्षिनी कफी निर्यात बृद्धि हुदै गएको छ। चालु वर्षदेखि जिल्ला कफी व्यवसायी संघको पहलमा गठित जिल्ला कफी सहकारी मार्फत पहिलो पटक त्यी देशमा कफी निर्यात गर्न लागेको हो। विगतका वर्षमा यहाँ उत्पादीत कफी अमेरिका, जापान, कोरिया र हल्याण्डमा निर्यात हुदै आएको थियो।
जिल्लामा ८२ कफी उत्पादक समूह र ७ वटा कफी उत्पादक सहकारी सस्था लिमिटेड रहेका छन्। समूह र सहकारी संस्था मार्फत उत्पादीत कफी जिल्ला कफी सहकारी मार्फत पहिलो पटक निर्यात गर्न थालिएको हो। यसअघि हाइल्याण्ड कफी कम्पनी काठमाडौं, एभरेष्ट कफी मिल पाँचखाल काभ्रे, प्लानटेक कफी कम्पनी काठमाडौं मार्फत यहाँका कफी विदेश निर्यात हुदै आएको थियो।
चालु वर्ष स्याङ्जाबाट ड्राई पार्चमेन्ट कफी ५५ टन र ड्राई चेरी कफी ५ टन विदेश निर्यात हुने भएको छ। जिल्ला कफी व्यवसायी समितिको पहलमा ड्राई पार्चमेन्ट प्रतिकिलो १ सय ५५ रुपयाँ निधारण गरिएको छ भने ड्राई चेरीको लागि ४० रुपयाँ प्रतिकिलो तय गरिएको छ।
जिल्लाबाट २०६६ मा ड्राई पार्चमेन्ट ४५ टन र ड्राई चेरी ५ टन कफी विदेश निर्यात भएको थियो। जिल्लामा हालसम्म करिव ४ हजार ५ सय परिवार कफी खेतीमा संलग्न रहेको जिल्ला कफी व्यवसायी संघका अध्यक्ष फणीनारायण अर्यालले बताए। उनका अनुसार, संघमा हालसम्म २ हजार ५ सय परिवार प्रत्यक्ष रुपमा आवद्ध भएका छन्।
जिल्लाका २ नगरपालिका र ६० गाउं विकास समिति मध्ये पुतलीबजार र वालिङ् नगरपालिका सहित २९ गाउं विकास समितिमा स्थानिय कृषकहरुले व्यवसायीक रुपमै कफी खेती गर्दै आएका छन्। स्याङ्जामा २ सय १५ हेक्टर जमिनमा कफी खेती गरिएको छ।
जिल्लामा कुल उत्पादीत कफी मध्ये ३० प्रतिशत आन्तरिक खपत र ७० प्रतिशत विदेश निर्यात हुदै आएको छ। गत वर्षको तुलनामा यस वर्ष कफी खेती र उत्पादनमा करिव २० प्रतिशतले बढेको छ। हालसम्म जिल्लामा करिव ४ लाख कफी विरुवा रोपण गरिएको छ।
उत्पादनमा पनि सहज र बजारको सुनिश्चित भएपछि कृषकहरु कफी खेतीलाई व्यवसायीक रुपमा अगाडी बढाएका छन्। कफी खेतीबाट जिल्लाका सानादेखि ठूला कृषकहरु मनग्य आम्दानी गर्न समेत सफल भएका छन्।
कफी खेतीबाट वर्षमा मात्रै करिव ५ लाखको हाराहारीमा आम्दानी गर्न आफू सफल भएको पुतलीबजार नगरपालिका– १३, मायाटारीका बोधराज अर्यालले बताए। कृषक अर्यालले लामो समयदेखि कफी, सुन्तला खेती गर्दै आएका छन्। व्यक्तिगत रुपमा अर्यालले ५० रोपनी जग्गामा कफी र सुन्तला खेती गरेका छन्।
जिल्लाका कृषकले यस वर्ष कफी विक्रीबाट करिव १ करोड ५० लाख आम्दानी गर्ने छन्। गत वर्षमात्रै कृषकहरुले करिव १ करोड आम्दानी गर्न सफल भएका थिए। जिल्लामा हाल २८ वटा पलपिङ् केन्द्र रहेका छन्।
बढि मात्रामा कफी उत्पादन गर्ने विभिन्न जिल्ला मध्ये ललितपुरपछि स्याङ्जालाई लिने गरिएको छ। विशेष गरि ठूला ठूला रुख भएका क्षेत्रमा समेत कफीको विरुवा लगाउन सकिने भएकाले कफीलाई पाउना खेतीका रुपमा लिईने गरिएको छ। जिल्लामा करिव २ सय सुन्तलाको बगैचा रहेका छन्। सुन्तलाका हरेक बगैचामा कफी खेती गरिएको छ।
स्याङ्जामा करिव २ वर्ष भित्रमा करिव १० करोडको कफी निर्यात गर्न सफल हुने जिल्ला कृषि विकास कार्यालयका वरिष्ठ कृषि अधिकृत चेतनाथ अधिकारीले बताए। अधिकारीका अनुसार स्याङ्जाको भौगोलिक बनावट र वातावरण कफी खेतीको लागि अति उत्तम रहेको छ।
विगत एक दर्शक देखि स्याङ्जामा कफी खेतीबाट यहाँका कृषकहरु मनग्य आम्दानी गर्न सफल भएका छन्। जिल्लामा व्यवसायीक रुपमा कफी खेती गर्न थालेपछि नेपाल सरकार र नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघको साझेदारीमा लागु भएको कार्यक्रम एक गाउँ एक उत्पादनका अर्न्तगत स्याङ्जा कफी खेतीमा छनौट भएको छ।
एक गाउँ एक उत्पादन कार्यक्रम बहाकोट,ओरस्टे र अर्जुनचौपारी गाउँ विकास समितिमा परियोजना संचालन भएको छ। त्यस क्षेत्रमा मात्रै ३ वर्षभित्रमा १ हजार रोपनी जग्गामा करिव ५ लाख कफीका विरुवा रोपण गर्ने लक्ष्य राखिएको स्याङ्जा जिल्ला उद्योग वाणिज्य संघका अध्यक्ष दिपक लम्सालले बताए। उनका अनुसार बजेटको थप व्यवस्था भएमा कफीमा कृषकहरुको आवद्धता बढने छ।
स्याङ्जामा छनौट गरिएको कफि खेतिबाट जिल्लाका कृषकहरु मनग्य आम्दानी गर्न थालेका छन्। बैदेशिक रोजगारमा यहा“का युवाहरु विदेश तर्फ भौतारिए पनि मेहनत गरेमा यहि माटोमा समेत लाखौ आम्दानी गर्न सफल हुन्छ भन्ने यहा“का कृषकहरुले दजनौ उदाहरण समेत प्रस्तुत गरेका छन्।

स्याङ्जामा उत्पादीत कफी जर्मनी, जापान र अमेरिका निकासी हुने!

स्याङ्जामा उत्पादीत कफी जर्मनी, जापान र अमेरिका निकासी हुने भएको छ। रासानिक मल विना स्थानिय श्रोत र साधनको प्रयोगमा उत्पादन हुने अर्गानिक कफी भएकोले नेपालबाट वर्षिनी कफी निर्यात बृद्धि हुदै गएको छ। चालु वर्षदेखि जिल्ला कफी व्यवसायी संघको पहलमा गठित जिल्ला कफी सहकारी मार्फत पहिलो पटक त्यी देशमा कफी निर्यात गर्न लागेको हो। विगतका वर्षमा यहाँ उत्पादीत कफी अमेरिका, जापान, कोरिया र हल्याण्डमा निर्यात हुदै आएको थियो।
जिल्लामा ८२ कफी उत्पादक समूह र ७ वटा कफी उत्पादक सहकारी सस्था लिमिटेड रहेका छन्। समूह र सहकारी संस्था मार्फत उत्पादीत कफी जिल्ला कफी सहकारी मार्फत पहिलो पटक निर्यात गर्न थालिएको हो। यसअघि हाइल्याण्ड कफी कम्पनी काठमाडौं, एभरेष्ट कफी मिल पाँचखाल काभ्रे, प्लानटेक कफी कम्पनी काठमाडौं मार्फत यहाँका कफी विदेश निर्यात हुदै आएको थियो।
चालु वर्ष स्याङ्जाबाट ड्राई पार्चमेन्ट कफी ५५ टन र ड्राई चेरी कफी ५ टन विदेश निर्यात हुने भएको छ। जिल्ला कफी व्यवसायी समितिको पहलमा ड्राई पार्चमेन्ट प्रतिकिलो १ सय ५५ रुपयाँ निधारण गरिएको छ भने ड्राई चेरीको लागि ४० रुपयाँ प्रतिकिलो तय गरिएको छ।
जिल्लाबाट २०६६ मा ड्राई पार्चमेन्ट ४५ टन र ड्राई चेरी ५ टन कफी विदेश निर्यात भएको थियो। जिल्लामा हालसम्म करिव ४ हजार ५ सय परिवार कफी खेतीमा संलग्न रहेको जिल्ला कफी व्यवसायी संघका अध्यक्ष फणीनारायण अर्यालले बताए। उनका अनुसार, संघमा हालसम्म २ हजार ५ सय परिवार प्रत्यक्ष रुपमा आवद्ध भएका छन्।
जिल्लाका २ नगरपालिका र ६० गाउं विकास समिति मध्ये पुतलीबजार र वालिङ् नगरपालिका सहित २९ गाउं विकास समितिमा स्थानिय कृषकहरुले व्यवसायीक रुपमै कफी खेती गर्दै आएका छन्। स्याङ्जामा २ सय १५ हेक्टर जमिनमा कफी खेती गरिएको छ